© Paweł Machomet. Wszystkie prawa zastrzeżone. 2012-2023
Chierowski bez zmian
Chierowski bez zmian
Gdyby trzeba było przedstawić ten mebel, mógłbym napisać, że jest to fotel zaprojektowany w 1962 roku przez Józefa Chierowskiego, który mimo że dziś jako prawdziwa ikona polskiego wzornictwa jest jednym z najbardziej poszukiwanych modeli, już kilka dekad temu stał się niezwykle popularnym elementem wyposażenia mieszkań i domów.
Pomyślałem, że skoro dziś mija czwarty rok mojej przygody z odnawianiem mebli, spróbuję zmierzyć się właśnie z taką legendą! Jeśli śledzicie bloga od początku lub zaglądacie czasami do jego archiwum, na pewno zwróciliście uwagę na pierwszy wpis, w którym odnowiłem, a raczej przerobiłem równie sławnego zajączka, czyli typ 300-177. Nie miałem wtedy zbyt dużego pojęcia o tym, jaka wartość drzemie w takim meblu po prostu, nie mówiąc o technicznych umiejętnościach, które cały czas staram się chłonąć! Mój typ 366 B będzie więc zupełnym przeciwieństwem tego, od czego zaczynałem i myślę, że w mig zauważycie jak przez ten czas zmieniło się moje podejście do tematu odnawiania staroci 🙂
Wspomniałem już, że fotel, o którym mowa to (z informacji z zachowanej naklejki) sławny typ 366 B kryty lakierem nitro z siedziskiem na gumowych pasach i wyprodukowany przez Olsztyńskie Fabryki Mebli w Zakładzie w Pieckach zgodnie z polską normą 66/F-06004. W zupełnie niezłym stanie znalazłem go i wylicytowałem na aukcji internetowej. Okazało się, że z Olsztyna zawędrował aż do Łodzi, skąd przyjechał do mnie pod Szczecin. Piękna trasa!
Stan mebla był raczej typowy: mocno zabrudzona tapicerka, sypiąca się zewsząd pianka, podarta podbitka, śruby z nalotem, rozklejona konstrukcja z podłokietnikami, które – tak mi się wydaje – odpadły i ktoś je powsadzał, ale tyłem do przodu. No cóż 🙂
Pomysł na renowację tego „chierka” nosiłem w głowie już dłuższy czas, ale wszyscy, którzy o nim słyszeli mówili „daj sobie spokój” albo „nie dopasujesz tak idealnie nowych flaków!” lub „przecież to będzie widać”. Chcecie wiedzieć, o czym myślałem? Fotel miał zostać odnowiony tak, by zachować oryginalną tapicerkę (!!!), wymienić wszystko, co znajduje się pod nią w taki sposób, by odtworzyć oryginalny fason oraz idealnie oczyścić drewno i pozostawić je w naturalnym kolorze. Patyna miała pozostać tylko na łbach śrub. Im więcej „to się nie uda” słyszałem, tym bardziej czułem, że nie ma siły, która mnie powstrzyma.
Standardowo zacząłem od demontażu, ale zaplanowałem go sobie trochę od końca. W pierwszej kolejności wyrzuciłem wszystkie pianki, pozrywałem pasy tapicerskie. Stelaż z nóżkami zostawiłem w całości. Obicie bardzo delikatnie rozprułem i usunąłem stare nici. W osobnych częściach miałem więc siedzisko z oparciem + bodna z przyszytą bizą i plecy (wiem, że jeszcze powinienem mieć trzy guziki, ale wpadłem na to później, więc i później o tym napiszę 🙂 ). Tkanina wyglądała i gryzła trochę jak wełna lub jakaś jej mieszanka z innymi włóknami, więc wrzuciłem ją do pralki ustawionej na program do wełny właśnie. W czasie prania przybiłem nowe pasy – zabrakło mi dosłownie pół metra tego jutowego, więc – na szczęście w oparciu – dosztukowałem poliestrowy. Na pasy, choć nie było tego w oryginale, położyłem warstwę płótna workowego, a dopiero później przykleiłem pianki poliuretanowe, na które przyszła owata. Wiecie dlaczego nie rozbiłem drewnianej podstawy? Chciałem sprawdzić, czy mój fason będzie pasował i… udało się! Na przygotowane siedzisko położyłem więc jeszcze mokre fragmenty tkanin. Przypiąłem je gęsto szpilkami, naprężyłem i pozostawiłem do wyschnięcia.
Dopiero, kiedy wiedziałem, że z mojego pomysłu może coś wyjść, zabrałem się za brudną robotę. Rozbiłem drewniany szkielet na elementy i jeden po drugim oczyszczałem z wyjątkowo grubych warstw lakieru. Opalałem je najpierw i skrobałem cykliną, a dopiero później – żeby nie zapychać papieru – szlifowałem. Namęczyłem się, ale drewno pod spodem było bardzo czyste i bez plam. Po szorowaniu (granulacje: 80/100/120/180/240/wełna stalowa) stelaż doprowadzony został do satynowego połysku bez żadnego wykończenia! Starałem się 🙂 Na koniec – już po sklejeniu w całość – dostał jednak kilka warstw bezbarwnego lakieru dla zabezpieczenia.
Mogłem zająć się tapicerowaniem, a raczej zszywaniem części starej oryginalnej tapicerki, która była już sucha. Żeby zrobić to jak najbardziej precyzyjnie i mieć kontrolę nad każdym milimetrem łączenia, zdecydowałem się na małą igłę, nić i szycie ręczne krytym ściegiem. Trwało to dłuższą chwilę, ale motywowała mnie myśl, że mój 366 będzie wyglądał jakby przed chwilą wyszedł z fabryki! Tutaj wraca wątek guzików. Chciałem mieć te oryginalne, ale okazało się, że powędrowały do śmietnika razem z pianką. Wywaliłem więc zawartość całego kubła i przeczesywałem wszystko centymetr po centymetrze. Znalazłem! Podobnie jak cała reszta wymagały wyczyszczenia. Na końcu wystarczyło już tylko skręcić siedzisko i stelaż. Spód zasłoniłem bawełnianym płótnem i…
…no tak! Chciałoby się napisać GOTOWE, ale zauważyłem, że materiał nie wyprał się do końca i na fotelu są – ledwo widoczne, ale jednak – plamy. Tyle pracy za mną i efekt nieco zepsuty. .. Postanowiłem zaufać suchej pianie do prania tapicerek samochodowych, którą znalazłem w pierwszym lepszym markecie. Zadziałało.
Nie muszę chyba pisać, że jestem absolutnie zadowolony z efektu i z tego, że nie posłuchałem głosów, mówiących mi, że to nie wypali! Mój chierowski wygląda tak, jak mógłby wyglądać ponad pięćdziesiąt lat temu. Ta renowacja, choć właściwie efekt „przed i po” różni się ilością kurzu w obrazku, to według mnie jedna z tych, z których jestem dumny najbardziej. Nakład środków był z mojej strony minimalny jednak było kilka rzeczy, które robiłem w pocie czoła na wstrzymanym oddechu – na przykład składanie tapicerki tak, by po najzwyklejszym praniu na mokro, ślady po starych szwach idealnie pokryły się z nowymi… UDAŁO SIĘ!
Szafka z sercem
Tekst i zdjęcia: Paweł Machomet Zmatowić, pomalować i ładnie przetrzeć. Tak mógłby wyglądać ten wpis od początku do końca, gdybym na „renowację” jego bohaterki miał cudem wyszarpaną pośród wpisanych w…
Czytaj dalej
Niciak z dawnego Szczecina
Jeśli wierzyć widniejącym na dnach szuflad pieczątkom, bohater tego wpisu pochodzi z przedwojennej Hohenzolernstrasse, czyli dzisiejszej ulicy Bolesława Krzywoustego w Szczecinie. W jakich okolicznościach i czy rzeczywiście opuścił właśnie to…
Czytaj dalej
Ogrodowy obelisk
Przyszła wiosna. Gdy w lipcu 2019 roku opublikowałem na swoim Facebooku i Instagramie post ze zdjęciem, na którym widoczny był zrobiony przeze mnie ogrodowy obelisk, otrzymałem od Was masę zapytań…
Czytaj dalej
O witrynce, która kiedyś była szafą
Uspokajam Was – nie przerobiłem starej szafy na witrynkę. Zrobił to ktoś inny, do czego doszedłem w czasie pracy nad meblem, o którym napiszę Wam dzisiaj. Od dłuższego czasu marzyła…
Czytaj dalej
Furtka do warzywnika
Nie da się nie zauważyć, że na blogu – choć ten poświęcony jest głównie odnawianiu, a czasami i renowacji mebli – coraz więcej jest materiałów typu „zrób to sam”, prezentujących…
Czytaj dalej
Zrobiłem latarnię
Co można zrobić z niespełna dwumetrowego odcinka drewnianej i dość masywnej belki z odzysku? Maleńką podwyższoną grządkę lub fragment obrzeża do wiejskiego ogródka. Można też zachować ją i wykorzystać jako…
Czytaj dalej
Zrobiłem lampy
Choć pracy przy odnawianiu mebli mam naprawdę co niemiara, z ogromną przyjemnością przedstawię Wam dziś kolejny wpis z kategorii zrób to sam. Czy jest tu ktoś, kto pamięta opublikowany w…
Czytaj dalej
Szafka ze starego okna
Wiedzieliście o tym, że gdy na kilkanaście sekund zanurzycie we wrzątku końcówki świeżo zebranych polnych kwiatów, znacznie przedłużycie ich trwałość? Polne kwiaty ozdabiają wnętrza mojego domu niemal cały rok. Wiosną…
Czytaj dalej
Stół dla ogrodnika
W tym roku po raz pierwszy w życiu wszystkie zioła, kwiaty i warzywa, które zasadziłem w ogrodzie, wyhodowałem samodzielnie z nasion. Bazylia, majeranek, mięta, czarnuszka, szałwia, ogórki, pomidory, por, seler,…
Czytaj dalej
Komentarze (34)
Spotkał się pan z tym żeby Chierowski miał dwa różne podłokietniki? Tzn jeden bukowy drugi dębowy i nieco dłuższy. Okazało się to dopiero po zdjęciu czarnej farby jaką był oryginalnie wykończony
Czym dokładnie sklejał pan te elementy?
Klejem wikolowym D2 lub D3.
Witam. Oglądam blog… i wciąż jestem w szoku. Dla pracy, szacunku dla małych wielkich rzeczy. Dla pasji. Jestem wdzięczny, że zechciał się Pan dzielić swoimi osiągnięciami. No ale przejdę do sprawy. Znalazłem na śmietniku fotel Chierowskiego w opłakanym stanie. Został praktycznie tylko stelaż i stare zniszczone gąbki. I moje pytanie. Czy nie zachował Pan zdjęć prac z gąbkami – tu ich nie ma. Pytam – bo gąbki w oryginalnym fotelu są bardzo pokomplikowane. Czy odtwarzanie tych elementów ma sens? Będę wdzięczny za odpowiedź.
Maciej Misztal
Dzień dobry! Oczywiście, że ma – to wszystko da się zrobić i nie jest to trudne 😉 Proszę o kontakt ze mną na info@wordpress.dev.cc – może uda mi się pomóc 😉 Pozdrawiam!
Przymierzam się do renowacji Chierka, ale mamy trochę ubytków w drewnie. Czy mógłby mi Pan poradzić, czym można je wypełnić? Z góry dziękuję:-)
Do drobnych ubytków dobra będzie choćby gotowa masa szpachlowa dostępna w sklepach budowlanych. Przy większych brakach warto byłoby rozważyć wstawienie kawałków drewna. Na opakowaniu masy szpachlowej powinna być informacja na temat tego, jak duże ubytki można nią uzupełniać, by nie powstawały pęknięcia itd. Pozdrawiam
Jak to jest z tymi śrubami na nogach fotela? one są tylko wbijane, nie przebijają fotela i nie przykręca się ich z drugiej strony nakrętką czy jak to wygląda?
Śruby przechodzą przez nogi i drewnianą ramę siedziska. Na zewnątrz widać ich łby, a w środku, pod podbitką znajdują się nakrętki z podkładkami. Pozdrawiam
Ok, dziękuję za odpowiedź 😉 A pytanie jak to wygląda w Lisku z śrubą która jest na końcu podłokietnika. Ta sama zasada jak tutaj?
Tył musi zostać otapicerowany po przykręceniu nakrętki?
Zdaje się, że w lisku jest wkręt, więc obić można całość i skręcić na końcu.
Niezła również robota, szukam szablonów aby wykonać taki fotel dla siebie. Nie masz czasem dokładnych wymiarów ? Próbowałem szukać planow/rysunków/projektów ale bez skutku 🙁
Każda stara tapicerka jest dla mnie jedynie informacją na temat konstrukcji, jaką należy zastosować przy robieniu nowego obicia. Nie potrafię szyć z szablonów. Wystarczy, że tu i tam łuk z pianki będzie większy lub mniejszy, albo zastosuję owatę innej gramatury i już uszyty według szablonu “pokrowiec” zaczyna się marszczyć, źle wyglądać. Każdy kawałek tkaniny upinam szpilkami, przymierzam, fastryguję i zszywam ręcznie lub maszynowo w miejscach, które na danym fasonie zagwarantują najlepszy wygląd.
Piękna robota 🙂
Można wiedzieć jakiego dokładnie lakieru Pan użył?
Szybkoschnący Altax w wersji bezbarwny półmat 😉
a mógłbyś zrobić odrys oparć, niestety mam chirka bez oparć i nie mogę znaleźć w internecie 🙁
Dzień dobry, jak wykręcić śruby, które nie mają żadnych nacięć? Oczywiście w fotelu Chierowskiego.
Dzień dobry, trzeba zerwać podbitkę od spodu siedziska i odkręcić nakrętki 😉 pozdrawiam, Paweł
Czy gąbka na siedzisku i oparciu jest tej samej grubości, czyli 5cm?
Mam pytanie odnośnie pianki ale do króliczka. Czy taka sama grubość jak do 366? Widziałem Twój spis o króliczku ale niestety nic tam nie znalazłem na ten temat. Pozdrawiam i świetna renowacja.
Wydaje mi się, że podobna grubość pianki w zajączku będzie OK, nie pamiętam już niestety, jakich pianek użyłem odnawiając, a tak naprawdę przerabiając ten fotel 😉 Pozdrawiam
“Chierowski” to moje marzenie, ale jak wspomniałeś jest teraz bardzo modny i chyba trochę mi się odwidział. Jednak po tym co tu zobaczyłam wiem, że chce go, bez tych wszystkich wzorkowatych tkanin i białego drewna wygląda rewelacyjnie.
Dziękuję i życzę powodzenia w poszukiwaniu 😉
Super! Twój fotel będzie chyba jedynym 366 z oryginalnym obiciem po tej fali renowacji 🙂
Wybór tkanin jest w tej chwili bardzo szeroki i nie stanowi żadnego problemu ściągnięcie materiału z choćby drugiego końca świata. Uważam jednak, że oryginalny element zawsze dodaje wartości tego typu formom. Z odświeżeniem tapicerki było trochę gimnastyki, ale udało się 😉
Jaka jest grubość pianki? 🙂
30mm T35 + 20mm T25 😉 Pozdrawiam!
Rewelacja! Klasyk bez zbednych “urozmaiceń” bo ostatnio wszystko zamalowują na bialo 😉 Swietny blog
Dziękuję i pozdrawiam! 🙂
Powrót do przeszłości się udał! Naprawdę jestem pod wrażeniem! Ta pasja zaraża! Każda minutka Twojej pracy jest warta efektu końcowego! :))) Podziwiam, z każdym postem coraz bardziej:) Pozdowienia z Łodzi! Kolebki meblowych skarbów :)))
Dziękuję! W czasie prowadzenia bloga ściągnąłem około setki starych mebli, głównie krzeseł i foteli właśnie z Łodzi! Pozdrawiam 🙂
o rany, wyszło fantastycznie! Pięknie wyprała się ta tapicerka. Chapeau bas!
Magda, dziękuję! 🙂